کد مطلب:314799 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:193
مسجد حضرت ابوالفضل العباس در نادیلو
این مسجد رد روستای نادیلو واقع در پنج كیلومتری شهرستان آذرشهر در استان آذربایجان شرقی قرار دارد. بر اساس اظهارات برخی از آگاهان اهالی محترم محل، بنای نخستین آن دقیقا معلوم نیست ولی با توجه به قرائن موجود، تأسیس آن به صدها سال مربوط می شود. در حدود سال های 1371 - 1370 به همت مردم متدین قریه مزبور و افراد خیر منطقه، بنای سابق كلا تخریب، و به جای آن، ساختمان فعلی در زمینی به مساحت 380 متر مربع با سبك جدید و اسلوب بدیع ساخته شده.
این بنا دارای دو مناره نسبتا بلند و یك قبه بسیار زیبا، و هشت پنجره می باشد. در سمت شمال مسجد یك طبقه فوقانی ایجاد شده كه در مواقع برگزاری مراسم و مجالس عزاداری برای بانوان اختصاص داده می شود. باز در همین جهت در همكف مسجد یك باب آشپزخانه در ابعاد بیست متر مربع بنا شده است.
اموال منقول مسجد:
سیصد تخته پتو، هفتاد تخته فرش دستبافت و ماشینی كه به جز پنج تخته بقیه را مردم متدین بابت نذری به مسجد تقدیم كرده اند؛ سه دستگاه بلندگوی مدرن و
[ صفحه 309]
لوازم دیگر.
این مسجد محل اجتماع مردم سوگواری در ایام عزاداری است. مسجد یاد شده از موقعیت اجتماعی خاصی برخوردار بود و محل اجتماع مردم سوگوار در ایام عزاداری است. در ماه های رمضان و محرم به خصوص دهه عاشورا و دهه آخر ماه صفر، مراسم عزاداری و مجالس سوگواری در این مسجد برگزار می شود. و در ماه محرم هفده روز در این مكان از سوی اهالی قریه، مردم عزادار اطعام می شوند. و همه ساله روز عاشورای حسینی (علیه السلام) در مسجد موصوف مردم نادیلو اطعامی دارند كه به آن «خرج حضرت ابوالفضل» می گویند.
این مسجد مورد عنایت حضرت ابوالفضل (علیه السلام) است. برخی از اشخاص سرشناس اهالی قریه مذكور، درباره عنایت و توجه خاص حضرت ابوالفضل (علیه السلام) به مسجد مورد بحث برای نگارنده گفت: تا آنجا كه ما اطلاع داریم و از
[ صفحه 310]
نیاكان خود شنیده ایم، این مكان مقدس پیوسته مورد توجه و عنایت باب الحوائج (علیه السلام) بوده است. به طوری كه نه تنها اهالی خطه آذرشهر این مسجد را برای خویش مایه امید و پناهگاه معنوی می دانند بلكه از شهرهای دور مانند تهران، تبریز و... به سوی این مكان شریف جهت گشودن گره مشكلات مادی و معنوی و روحی و جسمی خود، رو می آورند به قدری این مسجد مورد اهمیت شیفتگان اهل بیت (علیهم السلام) بوده كه در میان مردم روستای مزبور به «مسجد معجزلر» معروف است.
انتخاب این لقب از سوی اهالی این قریه برای مسجد مذكور، از كثرت كرامت آن حكایت دارند. آری، عاشقان حضرت قمر بنی هاشم (علیه السلام) اعم از اهالی محل و اكناف برای برآورده شدن حوائج و شفای بیماران خود، برای این مكان متبرك نذر و پس از برآورده شدن حاجت آن را به مسجد تقدیم می كنند.
در هر سال پیش از ماه رمضان، عده ای از زنان شهرستان عجبشیر برای غبارروبی و جاروكشی مسجد مذكور به قریه نادیلو می آیند و به نظارت و پاكیزگی آن می پردازند و می گویند: در این مسجد حوائج برآورده شده، لذا ما هم بدین وسیله علاقه و ارادت خویش را به آن ابراز می كنیم.
وی در ضمن افزود: روزی آقای سیف الله میناپور اهل نادیلو یك لوستر نفیس به مسجد مزبور اهدا كرد. من به او گفتم: خدا نذرت را قبول كند. او در پاسخ گفت: نذرم قبول شده است كه این لوستر را به مسجد آورده ام.
باز ایشان گفت: شخصی از اهالی قریه قدمگاه كه با روستای نادیلو هم جوار است برایم نقل كرد: روزی در تهران توی مغازه ای یك لوستر دیدم و تصمیم گرفتم كه آن را برای مسجد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) نادیلو بخرم. از این
[ صفحه 311]
رو بهای آن را جویا شدم، مغازه دار گفت: یكصد و هشتاد هزار تومان است. در عین حال كه هفت میلیون تومان همراه داشتم از خریدن آن صرف نظر كرده و گفتم در مسافرت كه به تهران می آیم، آن را می خرم.
در نتیجه پس از انصراف از خرید، مبلغ هفت میلیون تومان از دستم بیرون رفت. حالا پس از ندامت فراوان، تصمیم گرفته ام كه اگر مبلغ مزبور دوباره به دستم برسد مجددا می روم تهران آن لوستر را یا مانند آن را برای مسجد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) بخرم. نیز مشارالیه خاطر نشان كرد: هنگامی كه این مسجد را نوسازی می كردیم سقف آن را برداشته ولی دیوارهایش را باقی گذاشتیم.
از این رو، مسجد به صورت چهار دیواری درآمد. در این هنگام ماه محرم فرا رسید، بنده به دستجاب و هیئت های سوگوار گفتم: بیایید در زمین این مسجد عزاداری كنید. آنها نیز آمده و عزاداری شایسته ای انجام داده و بسیار گریستند. از همین لحظه مصمم شدیم كه در تجدید بنای مسجد، جدی تر باشیم. بدین سان كه نخست بچه ها قلك های خود و زنان طلاهایشان را آوردند و برای این مكان شریف اهدا كردند. و در نتیجه این مكان شریف اهدا كردند. و در نتیجه این كار خداپسندانه كه از سوی نام بردگان صورت گرفت در ساختن مسجد مزبور، سرعت بیشتر به عمل آمده و با مساعدت مردم خیر و شیفتگان حضرت قمر بنی هاشم (علیه السلام) تجدید بنا گردید.
علاوه بر اینها از جناب آقای داداش زاده ساكن نادیلو شنیدم كه گفت: شبی در عالم رؤیا دیدم، در مسجد از كنار ستونی كه روبه روی در آبدارخانه نصب گردیده نوری به سوی آسمان ساطع گشته و عده زیادی در اطراف آن جمع شده و پیوسته آن نور را زیارت می كنند. بنده كه این منظره را دیدم، صدا زدم: حاج حسین قصاب، بیا با هم برویم زیارت كنیم، متأسفانه از صدای خویش از خواب
[ صفحه 312]
بیدار شدم.
نگارنده گوید: مطالبی كه در سطور بالا نقل شد همگی یك نكته را می رساند و آن این كه: مسجد مزبور همواره مورد توجه حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) و مورد اهمیت و احترام مردم شرافتمند این آبادی و حومه است.
این بنا دارای دو مناره نسبتا بلند و یك قبه بسیار زیبا، و هشت پنجره می باشد. در سمت شمال مسجد یك طبقه فوقانی ایجاد شده كه در مواقع برگزاری مراسم و مجالس عزاداری برای بانوان اختصاص داده می شود. باز در همین جهت در همكف مسجد یك باب آشپزخانه در ابعاد بیست متر مربع بنا شده است.
اموال منقول مسجد:
سیصد تخته پتو، هفتاد تخته فرش دستبافت و ماشینی كه به جز پنج تخته بقیه را مردم متدین بابت نذری به مسجد تقدیم كرده اند؛ سه دستگاه بلندگوی مدرن و
[ صفحه 309]
لوازم دیگر.
این مسجد محل اجتماع مردم سوگواری در ایام عزاداری است. مسجد یاد شده از موقعیت اجتماعی خاصی برخوردار بود و محل اجتماع مردم سوگوار در ایام عزاداری است. در ماه های رمضان و محرم به خصوص دهه عاشورا و دهه آخر ماه صفر، مراسم عزاداری و مجالس سوگواری در این مسجد برگزار می شود. و در ماه محرم هفده روز در این مكان از سوی اهالی قریه، مردم عزادار اطعام می شوند. و همه ساله روز عاشورای حسینی (علیه السلام) در مسجد موصوف مردم نادیلو اطعامی دارند كه به آن «خرج حضرت ابوالفضل» می گویند.
این مسجد مورد عنایت حضرت ابوالفضل (علیه السلام) است. برخی از اشخاص سرشناس اهالی قریه مذكور، درباره عنایت و توجه خاص حضرت ابوالفضل (علیه السلام) به مسجد مورد بحث برای نگارنده گفت: تا آنجا كه ما اطلاع داریم و از
[ صفحه 310]
نیاكان خود شنیده ایم، این مكان مقدس پیوسته مورد توجه و عنایت باب الحوائج (علیه السلام) بوده است. به طوری كه نه تنها اهالی خطه آذرشهر این مسجد را برای خویش مایه امید و پناهگاه معنوی می دانند بلكه از شهرهای دور مانند تهران، تبریز و... به سوی این مكان شریف جهت گشودن گره مشكلات مادی و معنوی و روحی و جسمی خود، رو می آورند به قدری این مسجد مورد اهمیت شیفتگان اهل بیت (علیهم السلام) بوده كه در میان مردم روستای مزبور به «مسجد معجزلر» معروف است.
انتخاب این لقب از سوی اهالی این قریه برای مسجد مذكور، از كثرت كرامت آن حكایت دارند. آری، عاشقان حضرت قمر بنی هاشم (علیه السلام) اعم از اهالی محل و اكناف برای برآورده شدن حوائج و شفای بیماران خود، برای این مكان متبرك نذر و پس از برآورده شدن حاجت آن را به مسجد تقدیم می كنند.
در هر سال پیش از ماه رمضان، عده ای از زنان شهرستان عجبشیر برای غبارروبی و جاروكشی مسجد مذكور به قریه نادیلو می آیند و به نظارت و پاكیزگی آن می پردازند و می گویند: در این مسجد حوائج برآورده شده، لذا ما هم بدین وسیله علاقه و ارادت خویش را به آن ابراز می كنیم.
وی در ضمن افزود: روزی آقای سیف الله میناپور اهل نادیلو یك لوستر نفیس به مسجد مزبور اهدا كرد. من به او گفتم: خدا نذرت را قبول كند. او در پاسخ گفت: نذرم قبول شده است كه این لوستر را به مسجد آورده ام.
باز ایشان گفت: شخصی از اهالی قریه قدمگاه كه با روستای نادیلو هم جوار است برایم نقل كرد: روزی در تهران توی مغازه ای یك لوستر دیدم و تصمیم گرفتم كه آن را برای مسجد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) نادیلو بخرم. از این
[ صفحه 311]
رو بهای آن را جویا شدم، مغازه دار گفت: یكصد و هشتاد هزار تومان است. در عین حال كه هفت میلیون تومان همراه داشتم از خریدن آن صرف نظر كرده و گفتم در مسافرت كه به تهران می آیم، آن را می خرم.
در نتیجه پس از انصراف از خرید، مبلغ هفت میلیون تومان از دستم بیرون رفت. حالا پس از ندامت فراوان، تصمیم گرفته ام كه اگر مبلغ مزبور دوباره به دستم برسد مجددا می روم تهران آن لوستر را یا مانند آن را برای مسجد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) بخرم. نیز مشارالیه خاطر نشان كرد: هنگامی كه این مسجد را نوسازی می كردیم سقف آن را برداشته ولی دیوارهایش را باقی گذاشتیم.
از این رو، مسجد به صورت چهار دیواری درآمد. در این هنگام ماه محرم فرا رسید، بنده به دستجاب و هیئت های سوگوار گفتم: بیایید در زمین این مسجد عزاداری كنید. آنها نیز آمده و عزاداری شایسته ای انجام داده و بسیار گریستند. از همین لحظه مصمم شدیم كه در تجدید بنای مسجد، جدی تر باشیم. بدین سان كه نخست بچه ها قلك های خود و زنان طلاهایشان را آوردند و برای این مكان شریف اهدا كردند. و در نتیجه این مكان شریف اهدا كردند. و در نتیجه این كار خداپسندانه كه از سوی نام بردگان صورت گرفت در ساختن مسجد مزبور، سرعت بیشتر به عمل آمده و با مساعدت مردم خیر و شیفتگان حضرت قمر بنی هاشم (علیه السلام) تجدید بنا گردید.
علاوه بر اینها از جناب آقای داداش زاده ساكن نادیلو شنیدم كه گفت: شبی در عالم رؤیا دیدم، در مسجد از كنار ستونی كه روبه روی در آبدارخانه نصب گردیده نوری به سوی آسمان ساطع گشته و عده زیادی در اطراف آن جمع شده و پیوسته آن نور را زیارت می كنند. بنده كه این منظره را دیدم، صدا زدم: حاج حسین قصاب، بیا با هم برویم زیارت كنیم، متأسفانه از صدای خویش از خواب
[ صفحه 312]
بیدار شدم.
نگارنده گوید: مطالبی كه در سطور بالا نقل شد همگی یك نكته را می رساند و آن این كه: مسجد مزبور همواره مورد توجه حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) و مورد اهمیت و احترام مردم شرافتمند این آبادی و حومه است.